Eerste week rondreis door NZ

Zaterdag 21 december
We waren, na het sjouwen van de nodige tassen, om 9 uur `s ochtends met de taxi naar Jucy Cars gegaan. We kregen en mooie, donkerrode Nissan Bluebird toegewezen met een grote kofferbak. De vakantie kan beginnen! Op naar Muriwai Beach om te zien of de gannets, die ik begin november al heb bewonderd, inmiddels jongen hebben. Die hadden ze inderdaad! Schattige, kleine witte pluisbolletjes lagen onder de gannets. We waren eerst nog de verkeerde kant op gereden, omdat de TomTom een dag nodig heeft gehad om zich te ‘oriënteren’. Hij stuurde ons zuidoost, terwijl we naar het noordwesten moesten. Handig!
Daarna moesten we een keuze maken: of naar het noorden en onderweg naar het Kauri museum, of een stukje naar het zuiden om Lion Rock op Piha beach te bekijken. We hebben uiteindelijk gekozen voor optie twee. We hebben Lion Rock gezien en gefotografeerd, maar we hadden wellicht beter naar het museum kunnen gaan. Een rots is een rots… Maar vol goede moed zijn we daarna naar het noorden gereden. Onderweg reden we door een enorm bos, genaamd Waipoua Forest, waar veel Kauribomen staan. Er zijn helaas steeds minder Kauribomen. Vroeger werden de Kauribomen door de Maori gebruikt om boten van te bouwen en de Kauri-gum werd verwerkt tot onder andere sieraden (het lijkt op amber). Nu is het strafbaar om een Kauriboom te kappen. Soms wordt er een uitzondering gemaakt voor de Maori, als zij bij festiviteiten/rituelen een boom willen kappen. We zijn in Waipoua Forest over een vrijwel onbegaanbaar grindpad met veel kuilen gereden, omdat het bordje aanwees dat hier een Kauriboom zou staan. Dit was een klein boompje dat 40 jaar geleden pas geplant is. Later reden we verder door het bos en zagen we véél grotere Kauribomen, van wel 300 jaar oud!
We moesten opschieten om op tijd bij ons motel in te checken, maar dat is vóór 20 uur gelukt. Daar hebben we spaghetti gekookt en de Nieuw Zeelandse Expeditie Robinson (Survivor) gekeken.

Zondag 22 december
We moesten zondagochtend al om 6 uur op, omdat we om 8.45 uur met de boot in Paihia de Dolphin and Hole in the Rock tour zouden doen. We hebben op deze catamaran veel eilanden van de Bay of Islands gezien. Het was helaas wel erg bewolkt, dus geen helderwitte stranden. Hole in the Rock is een gat in een berg waar we met de catamaran twee keer doorheen zijn gevaren, zo groot is het! We hebben in de verte dolfijnen gezien en later zelfs eentje van heel dichtbij die achter onze boot trucjes uitvoerde. We hebben nog een half uurtje op een eiland wat gegeten (voelde alsof je James Cook zelf bent, die een eilandengroep in ‘Nova Zeelandia’ ontdekt. Tenminste, ik kon het me helemaal voorstellen!).
Meteen na de boottocht om 13 uur reden we naar het huis van Gert-Jan, Nineke en Tane (9). Gert-Jan is een neef van ons mam en we hadden afgesproken hier een nachtje te blijven slapen. Nineke had een heerlijke lunch voor ons klaargemaakt. `s Middags zijn we met zijn allen naar Russel Beach geweest via de pond. Het was heel gezellig. Tane wilde mij leren Boogie Boarden, maar helaas waren er geen golven :P We hebben nog wat gedronken bij het restaurant dat de eerste drankvergunning in NZ kreeg: Duke of Marlborough. Russel was de eerste vestingplaats in de Bay of Islands. De eerste Europeanen hebben Russel gesticht, maar als snel stond Russel bekend als de ‘Hell Hole’: dronkenschap en misdragingen waren aan de orde van de dag. Gouverneur William Hobson heeft toen Auckland als hoofdstad aangewezen en James Busby heeft orde in Russel proberen te brengen.
Later gingen we terug naar het huis van Gert-Jan en Nineke (lijkt op een boomhut, geheel in het bos). Ik heb darts gespeeld met ons pap en Tane, wat heel gezellig was. Pap gooide 140! De BBQ was heerlijk en Tane heeft als rugbyspeler nog een echte haka (imponeerdans van de Maori, die het nationale rugbyteam voor een wedstrijd vertoont) voorgedaan. Erg leuk om te zien! `s Ochtends hebben we nog wat foto’s gemaakt en daarna moesten we snel op weg naar Waitangi.

Maandag 23 december
Waitangi was gelukkig niet zo ver rijden. De rondleiding was wel al net begonnen (we waren iets te laat). Nineke werkt bij Waitangi en ze had geregeld dat wij gratis de tour en de show konden zien. Ze had voor ons gereserveerd op naam ‘Jolijn’ als gids. Dus… ik was de gids en ik mocht inderdaad gratis naar binnen met mijn twee ‘toeristen’. De tour was erg interessant, verteld door een Maori. Het ging over de Europeanen en de Maori, die in Waitangi tegenover elkaar kwamen te staan. In 1820 komt gourverneur William Hobson aan in de Bay of Islands en hij stelt de eerste regels. Hij overlegt hierbij veel met de plaatselijke Maori. De Europeanen waren geïnteresseerd in hout en andere voorraden beschikbaar op de eilanden, de Maori hadden ook interesse in handelswaar van de Europeanen, zoals geweren. De regels en overeenkomsten tussen de Europeanen en de Maori om samen, zij aan zij, te kunnen leven zijn door William Hobson en de Maori-chiefs opgeschreven in het Engels: de Treaty of Waitangi was een feit.
Henry Williams kwam wat later aan in Nieuw Zeeland als missionaris, maar sprak goed Maori. Hij was verantwoordelijk voor de vertaling van de Treaty van het Engels naar het Maori. Hij heeft een grote rol gespeeld, want hij heeft 3 woorden verkeerd vertaald, waardoor de Treaty ook vandaag de dag nog iets anders betekent voor de Maori, dan voor de Engelsen.
In 1935 is James Busby als gouverneur naar Waitangi gezonden door de Britse koning. Zijn taak was orde en regels stellen, vooral om Russel rustig te houden. Hij heeft veel mensen laten oppakken en naar Australië gestuurd (gevangenis). Zijn huis stond naast het Maori-huis, wat een symbool van vrede tussen de twee groepen was.
Verder hebben we hier in Waitangi nog een cultural performance van de Maori gezien en mochten we daarna met hen op de foto (als echte Maori-krijgers met onze tong uit de mond en grote ogen, zie foto!).
Na Waitangi zijn we de Hundertwasser toilets gaan bekijken in Kawakawa. Deze toiletten zijn ontworpen door Hunderwasser, een Oostenrijker en kunstenaar. Hij heeft gewerkt met veel kleuren en gekleurde wijnflessen. Daarna reden we door naar Whangarei Falls met een waterval van 24 meter hoog. Daarna hebben we boodschappen gedaan in een heel groot overdekt winkelcentrum en het was er erg druk vanwege de kerstinkopen. We sliepen in een bed and breakfast genaamd Fairview Heights. De baggage werd met een grasmaaier met aanhanger naar ons huisje gebracht. We zagen hier ook een mooie Nieuw Zeelandse vogel, genaamd ‘Pukeko’ met grote rode poten en een blauw lijf.

Dinsdag 24 december
We zijn om 8.30 uur opgestaan. Craig kwam onze koffers weer ophalen met de grasmaaier. We zagen nog een bananenboom met een mooie paarse bloem erin.
We zijn die ochtend richting Cambridge gereden (ja, dat ligt ook in NZ!). Onderweg hebben we in Albany nog getankt en onze kerstoutfits gescoord. In Matamata hadden we ons volgende motel geboekt, wat splinternieuw was.
Om 16 uur begon onze tour op Hobbiton. We werden eerst met de bus naar de set gereden. De chauffeur vertelde onderweg over het boerenbedrijf, waar hij volgens mij zelf ook op werkt. Want begrijp het goed: Hobbiton ligt in het grasland van een boer. Deze boer kreeg op een dag Peter Jackson aan zijn deur die zei dat hij hier wilde filmen voor zijn LOTR trilogie! How exciting!
Goed, het boerenbedrijf bestaat uit zo’n 30 000 schapen en 2000 black angus koeien. We reden al mooi door de groene Hobbiton heuvels en onderweg wees de chauffeur aan waar de makeup wagens destijds stonden, waar de caravan van Gandalf stond (die verder met alle andere acteurs in een luxe hotel in Hamilton verbleef).
De tour zelf was prachtig: er zijn wel twintig Hobbitonhuisjes (hobbitstees) gebouwd in de heuvels met rode, gele, blauwe, groene of oranje deurtjes. Elke stee heeft een eigen ‘beroep’, bijvoorbeeld pottenbakker, broodbakker of dronkenlap-huis. We zagen Sams (personage uit de film) hobbitstee waar hij opgroeide en de stee waarnaar hij later verhuisde. Er waren veel details op de set: waslijnen, ploegen, kruiwagens, waterputten, een moestuin, brievenbussen, kleine bankjes, kleine trapjes. Een paar van de stee-deuren konden open, waarbij 3 meter binnenmuur te zien was. De rest wordt in de studio opgenomen.
Een aantal trucs die zijn gebruikt bij het filmen:
- De wagen die je ziet waar Gandalf voorop zit en Frodo achterop lijkt een normale wagen. In werkelijkheid is deze wagen echter drie meter lang, om zo het effect te krijgen dat Gandalf heel groot lijkt en Frodo heel klein.
- De moestuin die ik eerder noemde, bestond uit twee soorten groente: grote en kleine. Wanneer Gandalf groente in zijn handen had, werd de kleine groente gebruikt. Wanneer een Hobbit groente in zijn handen had, werd de grote groente gebruikt!
- De deuren van de hobbitstees waren 90 cm. of 140 cm. Gandalf stond voor 90 cm. deurtjes en Hobbits stonden voor de 140 cm. deuren, om zo weer het groot/klein effect te creëren.
- De boom boven een hobbitstee die er tijdens het filmen van de LOTR trilogie stond, was rot en moest worden gekapt. Voor de Hobbit-trilogie wilde Peter Jackson per sé eenzelfde boom, maar dan een jongere variant (omdat de Hobbit zich vóór de LOTR trilogie afspeelt). De boom die er nu staat is daarom een nep-boom met nepblaadjes en al!
- In het boek stond één zin over Hobbitkindjes die pruimen plukten. Peter Jackson is een perfectionist en heeft wat perenbomen kaal laten plukken en heeft er pruimen en pruimenblaadjes voor terug laten hangen. Dit alles voor een shot van 0,8 seconde in de film!
- De Kauriboom op de feestplaats was de reden van Peter Jackson deze plek in Nieuw Zeeland koos voor Hobbiton. Deze boom zie je tijdens de feestavond wanneer Frodo verdwijnt door de ring om zijn vinger te schuiven. Het filmen van dit feest gebeurde met acteurs en figuranten die echt bier dronken (1 procent) zodat de acteurs echt aangeschoten waren. De opnames van dit feest duurden drie avonden. Gezellige boel moet dat geweest zijn!
- Het filmen van de hele Hobbit-trilogie duurde in totaal maar 12 dagen! Voor the Hobbit hebben ze nog drie extra Hobbitstees gebouwd met kippenkooi erbij.
We hebben voor één van de Hobbitstees onze kerstkaart van dit jaar gemaakt met kerstaccessoires. Daarna kregen we in de Shire’s Rest nog een echt Hobbitbiertje.
We zijn na de leuke tour teruggegaan naar ons motel en hebben de kerstkaart verstuurd (hoop dat ik niemand vergeten ben!).

Woensdag 25 december: Christmas Day
Om 9.30 uur reden we richting Waimangu Vulcanic Valley wat achter Rotorua ligt. Door Rotorua rijdend begreep ik dat mijn collega me had gewaarschuwd voor de stank: door de zwaveldampen die vrijkomen uit het vulkanische gebied ruikt het naar rotte eieren.
We hebben maar liefst 4,5 uur rondgewandeld door bos en langs stroompjes en meren die elk hun eigen kleur hadden. Overal was geothermal activity: damp boven water, borrelen van water, damp uit de bergen en rotsen. Bij de Inferno Crater zagen we helderblauw water. Op andere plaatsen zagen we groene en paarse aanslag van de mineralen die daar in de grond zitten.
Na deze wandeling reden we richting Taupo. Onderweg hebben we de Huka Falls gezien: brede watervallen. We hebben helemaal niet het gevoel dat het eerste kerstdag is. We dachten in ons motel een fornuis te hebben, maar helaas. Uiteindelijk hebben we de rijst kunnen koken in de magnetron :). Alle restaurants waren namelijk gesloten op Christmas Day. Ons toetje werd door kok Nelie opgediend in een mooi wijnglas. Dat gaf toch nog een klein kerstsfeertje!

Donderdag 26 december
We reden om 9 uur richting Waitomo Caves. Ook vandaag hebben we weer veel possums op de weg zien liggen. Er is een echte plaag van possums in Nieuw Zeeland. Ze zijn ooit geïmporteerd voor hun mooie vacht, maar nu zijn ze niet meer weg te krijgen. Om 11.30 uur gingen we mee met een 45 minuten durende tour door de Waitomo Caves (grotten dus) die beroemd zijn vanwege de glowworms die daar leven. Deze wormpjes geven licht en er zaten er duizenden. Uiteindelijk worden de worpjes een soort mugjes die nieuwe eitjes leggen of worden opgegeten door andere wormpjes, die met lange draden hun prooi vangen. Na het leggen van de eitjes sterven de mugjes omdat zij geen mond hebben om te eten. Best een nutteloos leven dus, behalve dat de soort in stand wordt gehouden. Verder hebben we vandaag vooral veel autogereden. We moesten ruim 500 kilometer overbruggen. We zijn nog door Tongariro National Park gereden. Ook vandaag was het daar slecht, regenachtig weer… We sliepen in een motel in Palmerston North. `s Nachts heb ik een aardbeving gevoeld, voor de eerste keer in mijn leven!

Vrijdag 27 december
De wekker ging al om 7 uur vandaag. We reden naar Wellington om daar de Wetacave Workshop te doen (een tour van 40 minuten waarin wordt getoond hoe films als LOTR, de Hobbit, en Kuifje gemaakt zijn), maar helaas was het al volgeboekt tot die middag. Wel hebben we in de winkel rondgelopen. Ik ben op de foto gegaan met een levensechte Gandalf, een enge Ork en met Gollem. Ook hebben we Bilbo's Hobbitvoeten gezien.
Daarna hadden we dus tijd over en hebben we een uurtje rondgelopen in het gratis Wellington Maritime and City museum. Hier las ik wat het aantal Nederlanders in NZ is: 27000!
Om 11.45 uur waren we bij de ferry die ons om 13.30 uur naar het zuidereiland zou brengen. Het water was de eerste paar uur nogal ruig, wat halverwege de reis de nodige kotszakken kostte. Gelukkig hadden wij nergens last van, wij hebben lekker zitten lunchen! In Picton aangekomen, waren we binnen 2 minuten bij de supermarkt en vervolgens na 100 meter bij ons motel, een luxe appartement met 2 slaapkamers en een leuke inrichting.

Zaterdag 28 december
We gingen om 10 uur op weg naar Motueka. Allereerst reden we over de Queen Charlotte Drive, een bochtige weg met mooie uitzichtpunten. Helaas regende het vandaag, waardoor de foto’s iets minder mooi zijn geworden. Dit was nog Marlborough Sounds-gebied. Later zijn we doorgereden naar Nelson en hebben we nog een kijkje genomen in Clayton Bay. In Motueka hebben we meteen boodschappen gedaan en naar ons luxe appartement voor 5 personen gereden. Er was een mooie zonsondergang te zien boven de wijngaarden en de bergen.

Later deze week het tweede deel van onze rondreis: Blijf lezen! (wat een cliffhanger!)