Snorkelen, verhuizen, brand?!

Maandag 17 februari ben ik mijn Student ID pasje gaan halen in de Clock Tower. “Waarom nu pas?!” vragen jullie je waarschijnlijk af… Nou, ik had geen behoefte aan dat pasje, had het nergens voor nodig. Maar nu ik bijna naar huis ga, vind ik het wel een leuk souvenirtje! Verder heb ik vandaag een wasje gedraaid met alle zandkleren van gisteren en ben ik met Shubhi in Carlton House gaan kijken. Hier wonen 32 residents, het is onderdeel van Grafton Hall en een heel mooi huis. Shubhi zal komend weekend gaan verhuizen.

Dinsdag heb ik voor mijn stage een ‘translator’ (vertaler) ontmoet, die mij heeft geholpen om de gegevens uit een Chinees artikel te halen. Hij praatte alleen zo snel en onduidelijk, dat ik blij was dat Helen mij had vergezeld!
Na het avondeten heb ik weer een heleboel foto’s van het fantastische weekend op facebook gezet. Rond 21 uur hadden we afgesproken om met een aantal mensen te kaarten. Ze waren weer in voor een potje rikken. Ze gingen vanavond vaak de mist in, maar van fouten maken leer je. Het was weer een gezellige avond!

Woensdag 19 februari
Vandaag heb ik de tweede translator ontmoet. Het was een hele worsteling voor hem om twee Perzische artikelen door te spitten… Ik ga wat chocoladerepen kopen als bedankje voor de moeite die de translators doen.
Na het avondeten op Grafton Hall hebben Hannah en ik Nes geholpen om te verhuizen naar Carlton House. Ach, half uurtje en dan is het klaar… Niet dus! Wat heeft Nes toch een hoop spullen in haar kamertje van 6 vierkante meter zeg! Ongelooflijk. Na drie keer op en neer lopen (en zweten) hadden we alle spullen in haar nieuwe kamer staan. Deze kamer is twee keer zo groot en stond hé-le-maal vol met tassen, dozen en schoenen. Nes was zo blij dat we haar geholpen hadden. Ze straalde helemaal. Daar doe je het voor! Na het sjouwwerk zijn Hannah en ik ervandoor gegaan: succes Nes!
We waren toe aan wat ontspanning. We vroegen Santi en Erica of ze mee wilden poolen. Twee tegen twee (en later drie, toen Constantin mee kwam spelen). Ondertussen keken we met een scheef oog naar de televisie: slalom Olympische winterspelen. Helaas geen schaatsen, want volgens mij mis ik daarvan een heleboel mooie momenten!

Donderdag begon ik aan een nieuwe taak op stage, wat weer wat nieuwe energie gaf. Ik heb lekker gewerkt. Na het avondeten zijn Hannah, Santi en ik wezen shoppen in Newmarket: souvenirs, kleding en eten van de Countdown niet te vergeten. Het was gezellig (al weet ik niet of Santi daar ook zo over dacht). Hannah en ik waren kleding aan het passen toen Santi zei: “ik verveel me, ik ga vast naar de volgende winkel en text je wel daarna, oké?” Haha! Meiden en shoppen… Ik zei dat we binnen vijf minuten klaar zouden zijn en ben daarna door de winkel gaan rennen om nog een andere maat van een shirtje te halen. Vijf minuten later gingen we met z’n drieën naar de volgende winkel :)
We zijn nog naar de supermarkt geweest en toen hadden we onze buit binnen. Terug op Grafton Hall hebben we een creme egg gegeten (typisch Brits blijkbaar, een chocolade paasei met vulling, Hannah liet ons zien hoe we het moesten eten). We hebben ondertussen geluisterd naar Erica die piano speelde. Wat is zij goed, echt genieten! En toen was het weer bedtijd!

Vrijdag 21 februari
Ik had vannacht goed geslapen en stond vol energie weer op. Op het werk was het weer gezellig en ik heb ook aardig wat kunnen doen vandaag. Na het werk heb ik nog even een bedankt-kaart gekocht om volgende week aan mijn collega’s te geven. Het was super warm toen ik buiten kwam. Hopen dat het weer morgen ook meewerkt!
Na het avondeten hebben we de ferry en de huurauto voor zondag geboekt. Het was vanavond ook tijd om te vragen bij het kantoor wanneer ik moet vertrekken uit mijn kamer: maandag al! Dat is balen, maar ik had het al verwacht. Shubhi heeft aangeboden dat ik vier nachtjes op haar kamer slaap tot ik vertrek naar Nederland. Super lief en ik ging graag op dit aanbod in. Ik kan dan namelijk nog steeds ontbijten en dineren in Grafton Hall. Ideaal!
Verder hebben we rondgehangen in de kantine, kletsend en echte Nederlandse stroopwafels etend! Ik vond dat ze die toch geprobeerd moesten hebben… Ze vonden ze heerlijk! Een beetje proeven van elkaars cultuur is altijd leuk!

Zaterdag 22 februari
Vandaag stond Goat Island op het programma. Nee, er zijn geen geiten op dat eiland. Er zwemmen wel veel vissen rond dat eiland! Helaas regende het `s ochtends toen we vertrokken in de auto van James. Verder gingen Santi, Hannah en Lez mee. Het regende nog steeds lichtjes toen we een uurtje later op bestemming aankwamen en we twijfelden of we snorkelspullen zouden huren of niet. Een man had namelijk gezegd dat het zicht slecht zou zijn onder water. Ik had het stiekem al een beetje opgegeven omdat ik niet wilde dat de rest zich gedwongen zou voelen om vandaag te gaan snorkelen, terwijl zij nog kansen genoeg hebben. Dat het mijn laatste kans is, betekent niet dat zij nu snorkelwaar moeten huren. De rest bleef echter volhouden dat dit mijn laatste kans was en dat we het gewoon gingen proberen. Oké, prima dan! We kregen voor slechts 25 dollar een duikbril, snorkel, wetsuit en flippers! En het was het dubbel en dwars waard: we hebben veel verschillende soorten vissen gezien, we hebben heerlijk gezwommen en gesnorkeld. De wetsuits hielden je drijvende, wat het heerlijk relaxed maakte. We hebben de eerste keer ongeveer 2,5 uur in het water gelegen. Toen hebben we even uitgerust op het strand en daarna hebben we nog een uur gezwommen. Het is heerlijk om met flippers te zwemmen, je hebt veel meer snelheid waardoor je de vissen kunt volgen. Ik heb onder de rotsen zelfs ‘crayfish’ gezien! Verder zwommen er heel veel snappers (wordt hier veel gegeten) en gestreepte vissen waarvan ik de naam niet weet. De vissen bij Goat Island zwemmen vlak onder en naast je, omdat ze niet bang zijn voor mensen. Het voelde alsof ik een stukje met hen mee mocht zwemmen. We hebben een heerlijke dag gehad. `s Avonds hebben we verbrand en wel ons avondeten genuttigd en daarna hebben we in de projector room de film ‘saving mr. Banks’ gekeken. Geslaagde dag!

Zondag stond Waiheke Island op het programma met James, Hannah en Santi. Dit is een eiland van luxe: wijnranken, wijnproeven, vakantiehuisjes en strand. We hadden een auto gehuurd, want het eiland is groter dan je denkt. Allereerst gingen we naar Palm Beach, een mooi strand om te beginnen, met rotsen en blauw water. Daarna gingen we verder naar Passage Rock, een wijngaard waar van alles te doen was. We hebben gekeken naar kleiduivenschieten en boogschieten. Verder hebben we langs de wijnranken gelopen en geluncht. Weer in de auto vonden we nog een andere wijnrank. Hier zijn we gestopt en hebben we een ware wijnproeverij gedaan! We zaten lekker buiten te genieten van de verschillende soorten wijn. James vond zijn rosé zó lekker dat hij een hele speech hield over de smaak, kleur en geur van de rosé. Het houden van speeches is één van James’ meest onderschatte kwaliteiten. Erg humoristisch moet ik zeggen.
Toen verder naar Sculpture Park. Helaas konden we dit niet vinden, dus reden we door naar Stoney Batter, Historic Reserve. Hier waren overblijfselen van de tweede wereldoorlog te zien. Een flink verdedigingswerk, want de Nieuw Zeelanders waren bang voor de Japanners. Ze vochten namelijk voor de Britten mee in de oorlog. Japan dreigde Nieuw Zeeland daarom aan te vallen. Op de terugweg vonden we dan toch het Sculpture Park. Er stond dat je alleen op reservering een tour kon krijgen, dus belden we het nummer om te ‘reserveren’ voor nu. De volgende tour was mogelijk op 11 maart…
Toen zijn we doorgereden naar Onetangi Bay, waar we lekker over het strand hebben gewandeld met onze voeten in het (ijs)koude zeewater. Toen was het tijd om de huurauto terug te brengen en de ferry terug naar Auckland te nemen. Op Grafton Hall hebben we ons diner samen genuttigd en toen was het tijd om Hannah uit te zwaaien. Zij verhuist naar een woonhuis. Zelf zal ik morgen naar Shubhi’s kamer verhuizen!

Maandag 25 februari
Deze ochtend heb ik de laatste spulletjes in mijn koffer gestopt en mijn koffer dicht gekregen (ja, dit kostte de nodige moeite). Op kantoor heb ik vandaag weer een vertaalster opgezocht: een studente uit Iran heeft een Perzisch artikel vertaald. Nadat we klaar waren, begon ze te vertellen over Iran. De geschiedenis kwam in vogelvlucht voorbij, maar wat ik vooral fijn vond om te horen is dat de jeugd in Iran zich steeds meer gaat ontwikkelen en ook voor zichzelf opkomt (in de steden tenminste).
`s Avonds na het avondeten hebben Shubhi en ik al haar spullen en al mijn spullen verhuisd naar Shubhi’s nieuwe kamer. Hier zal ik de komende vier nachtjes slapen. We hebben ieder een sleutel en ik betaal maar 15 dollar per dag voor eten, drinken, douche etc. Goede deal! Om negen uur `s avonds kwam Santi langs. Hij verblijft vanaf nu in hostels, omdat hij ook uit zijn kamer moest. We hebben ‘donkey’ gespeeld: ezelen! (wat overigens in het spaans ‘varken’ wordt genoemd!). Daarna was het tijd om te douchen en naar bed te gaan. Nes kwam nog even langs voor een praatje en toen ging de lamp uit.

Dinsdagochtend begon meteen goed. Ik had net gedoucht en zat op het toilet, toen het brandalarm afging. Dit gebeurt deze week elke dag, omdat zo de nieuwe studenten gewekt worden voor de gezamenlijke activiteiten. Ze ‘loeien’ altijd drie keer. ‘Eén, twee, drie….. vier, vijf, zes: shit, dit is het echte alarm!’ Snel mijn broek omhoog en Shubhi zoeken. Shubhi stond al op de gang en zei dat we snel naar buiten moesten. Ik heb mijn spullen in de kamer gedumpt en we zijn de trap afgelopen, naar buiten toe. Aan de overkant van de straat hebben we staan kijken of we brand zagen. Geen brand te zien, maar vervolgens komen er wel twee brandweerwagens aan. Wat zeg ik, drie, oh nee vier. Wat? Een vijfde?! Ja dames en heren: maar liefst vijf brandweerwagens stonden netjes achter elkaar in de straat. De brandweermannen van de eerste wagen stapten uit en gingen praten met iemand van Grafton Hall. De rest van de brandweermannen bleven lekker in de wagens zitten. Na tien minuten reden alle vijf de wagens weer weg. Tot zo ver de onderbreking van ons ochtendritueel. Ik was maar tien minuutjes te laat op kantoor.
Ik heb op kantoor niet zo veel kunnen doen die dag. Ik werd veel afgeleid en `s middags heb ik chocoladerepen weggebracht om de vertalers te bedanken, wat overigens wel een leuke afleiding was! ‘Oh, dat had je niet hoeven doen!’ Mensen reageren overal hetzelfde :)
`s Avonds na het diner waren Santi en Hannah weer op Grafton Hall. We hebben gezellig zitten kletsen en we hebben een potje pool gespeeld.

NB: foto's volgen nog!