Op naar de andere kant van de wereld!

Donderdagavond was het dan zover. Ik ben met ons pap en mam naar Schiphol gereden en daar kon ik heel snel inchecken. We hebben nog een flinke beker thee gedronken en toen ben ik richting gate 6 gegaan. Het afscheid was wel even moeilijk, maar ik had genoeg whatsapp-gesprekken om me bezig te houden.
De eerste vlucht ging naar Seoul (Zuid-Korea). Het vliegtuig had een 2-4-2 opstelling en ik zat bij het raam. Naast me zat een norse Koreaanse man. Maar hij bleek meer dan alleen nors te zijn: vooral tijdens de maaltijden liet hij blijken dat hij een echte Aziaat was. Je hoort wel eens zeggen dat Aziaten hun waardering voor het eten laten blijken door te boeren, maar deze man ging nog een stapje verder: hij boerde, smakte, haalde zijn neus op en smekte nog meer… Volgens mij vond hij de vliegtuigmaaltijden héérlijk! Helaas ben ik een beetje misselijk geworden na die eerste vlucht, wat de tweede vlucht goed werd gemaakt: zo ongeveer het hele vliegtuig zat vol (deze keer een dubbeldekker met 3-4-3 opstelling), maar naast mij zat niemand! Hierdoor had ik lekker veel ruimte en heb ik vele uren kunnen ‘slapen’ (zo goed als dat gaat met turbulentie om de vijf minuten).
Op Auckland International Airport landde ik om 8.10 uur en werd ik hartelijk onthaald met een Maori-achtige ingang met muziek, om vervolgens tien meter daarna te worden bang gemaakt dat je 400 NZDollar boete moest betalen en zelfs de gevangenis in kon als je plantaardig voedsel of enig ander gevaarlijk iets het land in zou smokkelen. De pepernoten die ik nog over had, heb ik voor de zekerheid maar weggegooid…
Na een Nieuw Zeelands SIM kaartje te hebben gekocht, heb ik de bus richting Auckland City gepakt. Ik kon snel in mijn kamer op Newton Lodge, een backpackershostel. ’s Middags heb ik de supermarkt gezocht en wat eten gekocht. Daarna heb ik nog wat geskyped met het thuisfront en om half acht lag ik totaal uitgeteld in mijn bedje.

Vandaag had ik afgesproken met Helen, een van mijn collega’s op kantoor, en zij heeft me haar huis laten zien en daarna zijn we richting de West Coast gereden, om precies te zijn naar Muriwai Beach. Daar hebben we een wandeling gemaakt en de gannet colony bekeken (Jan-van-Genten, zie foto’s!). Deze vogels komen elk jaar in augustus terug naar Muriwai Beach om hun vaste partner te ontmoeten. Ze leggen vervolgens één ei per koppel waar het koppel samen op broedt. In december en januari komen de eieren uit en het netto resultaat is één jong per koppel. Op dit moment zijn ze dus nog aan het broeden en wel op een hele mooie plaats: op de rotsen, in de wind. Waarom ze daar broeden? Geen idee!
Op de terugweg zag ik vaak doodgereden dieren op de weg. Het bleken possums te zijn en men is hier blij als er eentje wordt doodgereden. Er zijn er te veel en ze zorgen dat andere dieren het niet redden. Er zijn zelfs mensen die van possumjagen hun beroep hebben gemaakt. Ze schijnen een fijne vacht te hebben voor textiel/kleding etc.

Ik heb een snelle maaltijd in het hostel gemaakt en nog wat ‘medisch advies’ gegeven aan één van de mensen hier. Morgen is mijn eerste dag in het ziekenhuis. Ik kijk ernaar uit om mijn nieuwe collega’s te ontmoeten!