Cape Reinga weekend

Zondag 9 februari heb ik weer tot 11 uur geslapen. Nadat ik was opgestaan, heb ik mijn kamer gefatsoeneerd. Dit was hard nodig! Na de lunch zijn Shubhi, Santi, Hannah en ik samen met nieuwkomer Constantin uit Rwanda een ijsje wezen eten in Domain. Daarna gingen we met vieren naar One Tree Hill. Het was heel gezellig, een fijne middag! Na het avondeten zei ik dat ik het miste om gezelschapsspellen te spelen. Ik had stokken kaarten gekocht en die vielen in de smaak: we hebben twee uur lang allerlei internationale kaartspellen gedaan. Daarna wilde Santi nog tennissen met Erica en mij. Helaas moesten we na een half uur stoppen omdat we de bal niet meer konden zien (te donker). Vervolgens begon Erica piano te spelen, wauw wat is zij goed! Tot mijn verbazing speelde ze een stuk van Yiruma, die ik toevallig geweldig vind. Ze bood aan om de bladmuziek met mij te delen, dus vanaf morgen kan ik Yiruma leren spelen. Super! Helemaal blij.

Maandag 10 februari
Voordat ik op de piano kan beginnen, moet er toch eerst weer een dagje gewerkt worden. Op het werk hadden Carola en ik afgesproken dat we die avond samen naar de bioscoop gingen, naar 12 years a slave. Hij begon om kwart over zes, mooi na het werk. Popcorn erbij en kijken maar! Het was een goede, maar hele heftige film. Naderhand liepen we naar huis en het woord dat we het beste vonden passen bij de film was ‘gruwelijk’. Maar toch zeker mooi om gezien te hebben! Toen ik op Grafton Hall de kantine in wilde lopen, botste ik tegen Santi op. Hij heeft me vervolgens vergezeld tijdens mijn late avondmaaltijd. Fijn, er is altijd wel iemand om je heen op Grafton Hall!

Dinsdag 11 februari had ik kans om met Cindy (supervisor) te spreken en dat bracht veel verheldering. Het protocol is zo goed als klaar. De data-extractie kan beginnen!
Na het eten ben ik gezellig met Ann-Kristin en Hannah wezen winkelen in Newmarket.

Woensdag 12 februari hebben we `s avonds na het eten een film gekeken met zijn allen: Despicable me 2! Briljante film.

Donderdag na het werk had Cindy gevraagd of mijn collega’s en ik even mee wilden helpen met posters ophangen in de medische faculteit voor het congres van morgen. Zo gezegd zo gedaan (dachten we). Een uur later hingen de meeste posters en konden we eindelijk naar huis…
Tijdens het avondeten hebben we even kortgesloten wie nu uiteindelijk mee gaan op de trip komend weekend: 6 personen. Vervolgens hebben we een grote auto gehuurd en een 8-dorm in een hostel. Ready for the weekend! Daarna hebben we een film gekeken met zijn allen en heb ik Santi vergezeld bij zijn avondeten (aangezien ik nog bij hem in het krijt stond van maandagavond, haha). Daarna hebben we een kaartspel/drankspelletje gedaan: bus drive. Kortom: een geslaagde donderdagavond!

Vrijdag 14 februari
Vanochtend had ik de luxe om een half uur langer op bed te blijven liggen! Heeeerlijk. Daarna lekker gedoucht, ontbeten en nog eens geskyped met pap en mam (was lang geleden!). Om half elf gingen Carola en ik naar het congres dat vandaag in de medische faculteit werd gehouden. Cindy sprak rond half twaalf en we zijn tot de lunchpauze blijven zitten om te luisteren naar verschillende praatjes over 50 jaar gynaecologische zorg in Auckland. Ik vond het vooral leuk om de oude foto’s te zien van hoe het er hier 50 jaar geleden aan toe ging.
Carola en ik hadden sushi gehaald en dit hebben we buiten in het zonnetje opgegeten (nou ja, zonnetje… ZON!: na 15 minuten was ik alweer verbrand). Daarna hebben we nog drie uurtjes op kantoor gewerkt. Een relaxed dagje dus.
Na het avondeten zijn we met ongeveer 10 mensen naar het Chinese Lantern Festival gegaan in Albert Park in Auckland. Hier hingen en stonden heel veel mooie verlichte Chinese lantaarns. Er waren veel eetkraampjes en natuurlijk kwam de Chinese draak die door mensen wordt bestuurd ook nog even langs. We hebben veel foto’s gemaakt. Daarna gingen we richting de eetkraampjes en mijn doel was om iets te eten dat ik nog nooit had gegeten: het werd octopus en het was prima te eten! We zaten in een grote cirkel op het gras en moesten lachen om Hannah, die in de cirkel stond en dacht te gaan dansen, maar in plaats daarvan haar evenwicht verloor en in de plantenbak eindigde. We gingen rond elf uur naar huis, want komend weekend heb ik mijn energie nog hard nodig!

Zaterdag 15 februari
Hannah en ik gingen rond half negen de huurauto halen, dit keer een grote Toyota Estima voor 8 personen. We waren met z’n zessen (Nes, Lez, Ann-Kristin, Hannah, Santi en ik) dus we hadden ruimte genoeg in de auto. Hannah en ik zouden de bestuurders zijn dit weekend. Ik zou het drukke Auckland uitrijden richting de Whangarei Falls. Hier was ik met pap en mam ook al geweest, maar deze keer zijn we naar beneden gegaan en hebben we mooie foto’s gemaakt aan de onderkant van de waterval. Daarna nam Hannah het rijden over richting de Hundertwasser toilets in Kawakawa en toen door naar Paihia. Hier hebben we (correctie: de vier die niet autoreden) een cocktail gedronken (hij was niet zo lekker en dat liet Nes tot onze schaamte goed merken, haha). Toen gingen we door naar Doubtless Bay waar we fish and chips hebben gegeten, in gezelschap van zo’n dertig zeemeeuwen. Toen reed ik weer, nu richting ons hostel. Het was maar goed dat we even belden dat we laat waren, want de mevrouw van het hostel wilde net naar huis gaan. Om 22 uur waren we in het hostel en hebben we een biertje gedronken en gekaart. Ik wilde hen graag Rikken leren (wat ik thuis vaak speel, een echt Brabants kaartspel). Daar waren ze wel voor in. Tot mijn verbazing hadden ze alle vier (Lez, Santi, Ann-Kristin en Hannah) ontzettend snel door hoe ze het beste konden spelen. Ik gebruikte de termen ‘rikken’, ‘troef’ en ‘vraag-aas’ maar niet. In plaats daarvan sprak ik over ‘play’, ‘important cards’ en de ’partner ace’. Ze vonden het heel leuk en waren trots als ze een ronde wonnen. Rond twaalven was het tijd om naar bed te gaan. Ik met Santi en een onbekende oude man in één kamer, de meiden in de andere kamer. Helaas snurkte de onbekende oude man, waardoor ik pas laat sliep.

Zondag 16 februari
Om 7 uur was Santi al op en kon ik ook niet meer slapen. Lez en Nes bleken ook al wakker te zijn. We hebben rustig aan gedaan. Nadat Ann-Kristin als laatste ook klaar was, zijn we rond half tien vertrokken richting Cape Reinga (het hoofddoel van deze weekendtrip). In Cape Reinga (Maori: Te Rerenga Wairua) komen twee oceanen bij elkaar: de Tasman Sea (westen) en de Pacific ocean (oosten). De Maori geloven dat op deze plek de geesten van de doden naar het hiernamaals kunnen reizen. Er wordt dan ook vaak as van overledenen uitgestrooid. De overledene verlaat dan het vasteland van Nieuw Zeeland, gaat nog even naar de Three Kings Islands een eindje verderop voor één laatste blik terug op het land en gaat dan op weg naar het hiernamaals.
Cape Reinga is bijna het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland, maar de North Cape’s Surville Cliffs liggen nog net ietsje hoger.
Na de Cape was het maar vijf minuutjes rijden naar de Sand Dunes, waar we zouden gaan ‘Sand surfen’. We huurden drie sandboards en toen moesten we een heel eind door de grote zandduinen lopen in de blakende zon… Heet! Ik was kapot toen we onder aan de hoge duin waren waar we vanaf zouden gaan. Ik heb dus zitten rusten terwijl Santi als eerste naar boven klauterde. Het duurde een tijdje. De duin was namelijk ontzettend steil. Uiteindelijk was hij boven en zoefde hij, liggend op zijn buik op het sandboard, naar beneden. Leuk! Ik wil ook! Zo gezegd zo gedaan: het naar boven klauteren was zwaar. Ik moest ongeveer vijf keer rusten onderweg. Maar eenmaal boven kwam de adrenaline: deze duin is wel héél steil! Maar als Santi het kan, kan ik het ook. Ik lag op mijn buik en schoof langzaam naar voren tot ik genoeg vaart had. Met mijn voeten in het zand kon ik remmen. Dit deed ik in het begin, maar daarna was het zo’n kick dat ik me gewoon vol naar beneden liet gaan. Woohoo! (zie filmpje) Iedereen is één of twee keer naar beneden gesurft en het was hartstikke leuk.
Na het surfen hebben we ‘world famous’ ice cream gegeten in Te Kao. Wat er world famous aan was weet ik niet, maar ijs is altijd lekker!
Toen snel verder richting Ninety Mile Beach: een 90 mile lang strand. We moesten helaas een half uur over gravel rijden (waar de huurauto niet voor verzekerd was), dus we konden niet zo lang op het strand blijven. We wilden namelijk ook nog de grootste Kauriboom van Nieuw Zeeland zien in Waipoua Forest. Ik reed dat stuk en heb wat tijd in kunnen halen, waardoor we net voor het donker bij de boom met de naam 'Tane Mahuta' waren. Snel wat foto’s knippen en weer door, want het was nog een heel eind terug naar Auckland. Terwijl de rest af en toe een dutje deed, was chauffeuse Jolijn in opperste concentratie aan het rijden door Nieuw Zeeland, bijgelicht door een prachtige volle maan. Ik vind rijden hartstikke leuk en ik had een goede bijrijder aan Santi. Hij voorzag me van marshmallows, chips en water. Verder had Lez een aantal mindgames (gedachtespelletjes) die me ook wakker hielden. Het was gezellig met z’n zessen in de auto. We waren om 12 uur middernacht terug op Grafton Hall. We hebben ons ‘diner’ opgegeten en daarna zijn Santi en ik de huurauto terug wezen brengen naar het verhuurbedrijf. Helaas reden er geen bussen meer (of course) dus moesten we terug lopen (25 minuten). Door het Sand Surfen zat ik helemaal onder het zand, dus een douche was welkom. Uiteindelijk lag ik om 2 uur uitgeteld in bed. Morgen maar ietsje later naar kantoor! Het was een top weekend!